Diet gaat digitaal
De tijd is gekomen dat ik na veel wikken en wegen, op aandringen van familie en vrienden eindelijk heb besloten mij ook op de digitale snelweg te begeven. Om op deze manier mijn werk te delen, van het grote monumentale werk, via schilderijen en fotografie, tot aan kleine gedichtjes en dagboekfragmenten.
Over mijzelf
Ik ben geboren in 1942, te Heerde als oudste dochter in een gezin met 5 kinderen. Mijn vader bestierde, na zijn vader en opa, de voortuitstrevende meubelzaak ‘Meijer Wonen’, inmiddels gerund door alweer de vijfde generatie Meijers.
Op de lagere school tekende ik altijd heel recalcitrant mijn eigen tekeningen achterop de voorbeelden die je braaf na moest tekenen. In de vijfde klas veranderde dat en kregen we een speciale tekenmeester die ons heel veel heeft geleerd.
Eenmaal op het lyceum kreeg ik privé tekenles in het Hopmanshuis in Zwolle. Mijn vader heeft me aangespoord om verder te gaan met het tekenen, mijn moeder stemde er uiteindelijk ook mee in.
In 1959 ging ik met mijn portfolio onder de arm naar Arnhem en werd toegelaten op de Academie voor Beeldende Kunst en Kunstnijverheid. Na 5 jaar de richting monumentale kunst te hebben gevolgd, slaagde ik in 1964 voor mijn eindexamen. Daarbij werd mij als kers op de taart de lerarenprijs voor mijn jaaroevre toegekend.
Wat volgde was tekenles geven op de huishoudschool in Elburg. Nooit gedacht dat daar een abrubt einde aan zou komen door mijn huwelijk met Wim de Ridder in 1965, doorwerken als getrouwde vrouw mocht niet in die tijd. Dat werd dus zelfstandig werken.
In 1970 verhuisden we met ons gezin naar een ‘opknapwoning’ in natuurgebied de Renderklippen. Daar was genoeg ruimte voor het uitvoeren van de grotere opdrachten.
Door de ‘1% regeling’ van het rijk hadden scholen, gymzalen, kerken, rijksgebouwen etc. een budget om een kunstwerk van hout, roestvrijstaal, glasmozaiek, muurschildering, sgraffitto, plexiglas of polyester aan te schaffen. Daarbij kwamen ook nog opdrachten van particulieren en bedrijven. Gelukkig werd ik in de uitvoering van de grotere werken uitgebreid bijgestaan door Wim.
Het was een drukke periode, waarin ik ook les gaf aan de huishoudschool in Heerde, MEAO de Factoor in Zwolle en het Creatief Centrum in Heerde. De donderdag avonden waren om te tekenen bij de kunstenaarsvereniging ‘Het Palet’ in Zwolle.
Toen de 1% regeling stopte ging ik verder met schilderen, en tekenen met pastelkrijt. Eerst vooral dicht bij huis, de Renderklippen, het boerenlandschap en de uiterwaarden, later ook in Schotland en Portugal, bij mijn inmiddels uitgevlogen kinderen. Hier begon ik ook met het bijhouden van dagboeken met tekeningen over van alles en niets, tot grote hilariteit van de kleinkinderen, wanneer oma weer eens helemaal enthousiast werd over een nét iets andere schoorsteen die nog niet getekend was.
Rijmelarijtjes en ideeetjes in mijn hoofd werden omgezet naar gedichtjes en verhaaltjes, geschreven in Heerdens, ‘mien vâ’s taal’, of in het gewone Nederlands van mijn moeder. Het liefst voorzien van een bijpassende foto. Met de komst van digitale fotografie ging er een nieuwe wereld aan mogelijkheden open en fotograferen is inmiddels een grote hobby geworden.
Door samenwerking van de fotoclub en de dialectgroep in Heerde ontstond een aantal verhalen en gedichten die zijn geplaatst in verschillende lokale bladen.
Inmiddels staat de boekenkast vol met A4 formaat mappen gevuld met tekeningen en foto’s van allerlei beestjes van minuscuul tot heel groot, bloemen, bomen, vlinders, de IJssel en de heide, kortom alles wat er voor moois te zien is in ons Heerde, in Nederland, Schotland en Portugal.
Een omvangrijke soms ietwat chaotische collectie, ik hoop dat jullie evenveel plezier beleven aan het bekijken ervan als ik beleefd heb aan het maken ervan.
